Θεραπευτικό πλάνο για διηθητικό καρκίνο μαστού
Θεραπευτικό πλάνο για διηθητικό καρκίνο (Στάδιο Iμε III)Ένας διηθητικός καρκίνος έχει επεκταθεί έξω από τους πόρους (πορογενές διηθητικό καρκίνωμα) ή έξω από τα λοβία (λοβιακό διηθητικό καρκίνωμα). Η θεραπεία στοχεύει τον καρκίνο τόσο τοπικά,όσο και τα καρκινικά κύτταρα που πιθανά έχουν επεκταθεί στον υπόλοιπο οργανισμό.Στις περισσότερες περιπτώσεις, η θεραπεία συνίσταται στο χειρουργείο, την ακτινοθεραπεία* και τη
συστηματική θεραπεία*. Η αντιμετώπιση των καρκινικών κυττάρων που έχουν επεκταθεί σε άλλα μέρη του σώματος μπορεί να γίνει με τη βοήθεια τηςορμονοθεραπείας, της χημειοθεραπείας ή της HER2-στοχεύουσας θεραπείας.
Για όγκους με διάμετρο μεγαλύτερη των 2 cm, μερικές φορές προτιμάται σαν πρώτη επιλογή η συστηματική θεραπεία*, γιατί η συρρίκνωση του όγκου με φάρμακα μπορεί να διευκολύνει τη τοπική θεραπεία, και μπορεί να επιτρέψει τη διατήρηση του μαστού. Το χειρουργείο έπεται της χημειοθεραπείας στις περισσότερες περιπτώσεις καρκίνων σταδίου ΙΙΙΑ και ΙΙΙΒ. Η χημειοθεραπεία αυτή ονομάζεται προεγχειρητική (νεο-επικουρική). Η
προεγχειρητική χημειοθεραπεία ενδείκνυται,επίσης, για να μειωθεί το μέγεθος του όγκου, ώστε να επιτραπεί το χειρουργείο διατήρησης τουμαστού. Η τραστουζουμάμπη προστίθεται στις περιπτώσεις HER2-θετικών όγκων.
Χειρουργείο
Το χειρουργείο διεξάγεται υπό γενική αναισθησία. Ο χειρουργός αφαιρεί τον όγκο και μερικούς λεμφαδένες κατά την ίδια επέμβαση, με μία από τιςδύο παρακάτω μεθόδους:
•Αφαίρεση του όγκου ή μέρους του μαστού που περιλαμβάνει και τον όγκο, αλλά όχι ολόκληρο το μαστό. Αυτό ονομάζεται χειρουργείο διατήρησης του μαστού.
•Αφαίρεση ολόκληρου του μαστού, αλλά όχι τους μύες και τουπερκείμενο δέρμα. Αυτό ονομάζεται ολική μαστεκτομή
.Η επιλογή μεταξύ του χειρουργείου διατήρησης του μαστού και της ολικής μαστεκτομής εξαρτάται
από τα χαρακτηριστικά του όγκου, το μέγεθος του μαστού και την επιθυμία της ασθενούς. Σε
μερικούς ασθενείς είναι απαραίτητη η ολική μαστεκτομή λόγω του μεγέθους του όγκου, των
πολλαπλών θέσεων του όγκου (ή των όγκων) στο μαστόή για άλλους λόγους. Αυτό θα πρέπει να. συζητηθεί με τους γιατρούς. Σήμερα, στη Δυτική Ευρώπη, 2 στις 3 γυναίκες με καρκίνο του μαστού υποβάλλονται σε χειρουργείο διατήρησης του μαστού.
Σε μερικούς ασθενείς, χορηγείται θεραπεία πριν το χειρουργείο (νέο-επικουρική) με σκοπό να μειωθεί το μέγεθος του όγκου και να επιτραπεί το χειρουργείο διατήρησης του μαστού. Αφού η νέο-επικουρική θεραπεία επιτύχει το σκοπό της, ο γιατρός ζητάει μια MRI για να ελέγξει αν, πράγματι,είναι δυνατό να διασωθεί ο μαστός, χωρίς να μειωθούν οι πιθανότητες ίασης. Η ολική μαστεκτομή είναι απαραίτητη σε ορισμένες περιπτώσεις.
Στις γυναίκες που απαιτείται μαστεκτομή, μπορεί να συνίσταται αποκατάσταση του μαστού. Η
αποκατάσταση μπορεί να γίνει άμεσα ή καθυστερημένα(για ιατρικούς ή προσωπικούς λόγους). Δεν
είναι απαραίτητο να περιμένουν οι ασθενείς 2 χρόνιαμετά τη μαστεκτομή ώστε να γίνει η αποκατάσταση. Επίσης, δεν είναι αλήθεια ότι η αποκατάσταση των προσβεβλημένων περιοχών κάνει πιο δύσκολη τη διάγνωση μιας υποτροπής του καρκίνου
.
Αφαίρεση ενός ή περισσότερων λεμφαδένων της μασχάλης
Η αφαίρεση αυτή είναι πολύ σημαντική προκειμένου να διευκρινισθεί αν ο καρκίνος έχει επεκταθεί στους λεμφαδένες, αλλά έχει περιορισμένη επίδραση στη θεραπεία του καρκίνου. Υπάρχουν δύοτύποι χειρουργείου για την αφαίρεση των λεμφαδένων:
•Ο χειρουργός πραγματοποιεί μία βιοψία του λεμφαδένα φρουρού.
Μετά την έγχυση ενός δείκτη (marker) δίπλα στον όγκο, αυτός θα οδηγηθεί στα λεμφαγγεία και μετά στους
λεμφαδένες. Με τη βοήθεια ενός καθετήρα (probe) ο χειρουργός μπορεί να εξακριβώσει σε ποιο λεμφαδένα εντοπίζεται ο δείκτης. Στη συνέχεια, αφαιρείται ο(οι) λεμφαδένα(ες) ώστενα ελεγχθεί αν υπάρχουν καρκινικά κύτταρα. Μια ταχεία εξέταση του(των) λεμφαδένα(ων)θα γίνει όσο ο ασθενής είναι ακόμα στο χειρουργείο.
Αν ανευρεθούν καρκινικά κύτταρα στο(ους) λεμφαδένα(ες), συνήθως ο χειρουργός κάνειλεμφαδενικό καθαρισμό τηςμασχάλης (βλ. παρακάτω). Στους ασθενείς με διάμετρο όγκου μικρότερη από 5cm, ο λεμφαδενικός καθαρισμός μπορεί να μην είναι απαραίτητος, αν η εξέταση δείχνει ότι μόνο1 ή 2 λεμφαδένες- φρουροί περιέχουν καρκινικά κύτταρα.
•Ο χειρουργός κάνει λεμφαδενικό καθαρισμό της μασχάλης. Ο χειρουργός κάνει μια τομήκάτω από το χέρι και αφαιρεί τον μαλακό ιστό της μασχάλης, όπου βρίσκονται οι λεμφαδένες. Οι λεμφαδένες αυτοί θα ελεγχθούν, στη συνέχεια, για τη παρουσία καρκινικώνκυττάρων.
Η βιοψία* του λεμφαδένα φρουρού προκαλεί σε μικρότερο βαθμό πρήξιμο του χεριού(λεμφοίδημα) και ακαμψία του ώμου σε σχέση με το λεμφαδενικό καθαρισμό. Η βιοψία του λεμφαδένα φρουρού ενδείκνυται στα στάδια Ι και ΙΙ του καρκίνου του μαστού, εκτός και αν οιδιηθημένοι λεμφαδένες μπορούν να εντοπιστούν πριν από την επέμβαση, με τη κλινική εξέταση ήμε υπερηχογράφημα. Σε μεγαλύτερα στάδια, θα γίνει λεμφαδενικός καθαρισμός της μασχάλης.
Εργαστηριακός έλεγχος του όγκου και των λεμφαδένων που αφαιρούνται με το χειρουργείο
Αφού ο όγκος και οι λεμφαδένες αφαιρεθούν με το χειρουργείο, θα εξετασθούν στο εργαστήριοώστε να:
Επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα της βιοψίας που αφορούν τον ιστολογικό τύπο, το
βαθμό διαφοροποίησης, τη κατάσταση των ορμονικών υποδοχέων και του HER2, καιπιθανά την έκφραση πολυγονιδιακού προφίλ.
•Μετρηθεί το μέγεθος του όγκου και να εξετασθεί αν έχει επεκταθεί στους γειτονικούςιστούς.
•Ελεγχθεί αν τα καρκινικά κύτταρα έχουν εισέλθει στα λεμφαγγεία ή τα αιμοφόρα αγγεία, κάτι το οποίο κάνει πιο πιθανό το ενδεχόμενο να έχουν επεκταθεί και έξω από το μαστό.
•Ελεγχθεί αν έχει εξαιρεθεί το σύνολο του όγκου καιτα χειρουργικά όρια είναι ελεύθερα από καρκινικό ιστό .
•Ελεγχθεί αν τα καρκινικά κύτταρα έχουν επεκταθεί στους λεμφαδένες και μετρηθεί ο αριθμός των λεμφαδένων που έχουν προσβληθεί.
Δεύτερο χειρουργείο
Ορισμένοι ασθενείς χρειάζεται να χειρουργηθούν δεύτερη φορά. Οι δύο κύριοι λόγοι είναι οι εξής:
•Τα όρια της εκτομής είναι θετικά: ο όγκος δεν περικλείεται πλήρως από υγιή ιστό. Η νέα επέμβαση πραγματοποιείται για να αφαιρεθεί ο υπόλοιπος όγκος.
•Μετά από μια πιο ενδελεχή εξέταση του(ων) λεμφαδένα(ων) από τη βιοψία του λεμφαδένα φρουρού, αποδεικνύεται ότι περιέχουν καρκινικά κύτταρα. Συνήθως πραγματοποιείταιμασχαλιαίος λεμφαδενικός καθαρισμός. Σε ασθενείς με όγκους μικρότερους των 5cm, ο μασχαλιαίος λεμφαδενικός καθαρισμός μπορεί να μην είναι απαραίτητος αν η εξέταση δείξει ότι μόνο 1 ή 2 λεμφαδένες περιέχουν καρκινικά κύτταρα.
Επικουρική θεραπεία
H επικουρική θεραπεία είναι μια θεραπεία που χορηγείται συμπληρωματικά του χειρουργείου. Για ασθενείς με καρκίνο του μαστού σταδίου Ι με ΙΙΙ, συνήθεις επικουρικές θεραπείες είναι η ακτινοθεραπεία, η χημειοθεραπεία, η ορμονοθεραπεία και στοχεύουσα θεραπεία. Σε αυτή τη περίπτωση, η ακτινοθεραπεία είναι τοπική θεραπεία,
ενώ η χημειοθεραπεία, η ορμονοθεραπεία και η στοχεύουσα θεραπεία μπορούν να φτάσουν καρκινικά
κύτταρα που έχουν επεκταθεί σε άλλα σημεία του σώματος. Αυτές οι τελευταίες θεραπείες ονομάζονται συστηματικές θεραπείες.
Ακτινοθεραπεία
Η ακτινοθεραπεία είναι η χρήση ακτινοβολίας για να θανατωθούν καρκινικά κύτταρα. Σε γενικές γραμμές, τα καρκινικά κύτταρα είναι λιγότερο ικανά από τα φυσιολογικά κύτταρα να αναλάβουν μετά από τις βλάβες που προκαλεί η ακτινοβολία.
Η ακτινοθεραπεία συνίσταται για σχεδόν όλους τους διηθητικούς καρκίνους του μαστού. Ένας περιορισμένος αριθμός ασθενών ενδεχομένως να μην ωφελείτο από την ακτινοθεραπεία, η οποία θα μπορούσε, ενδεχομένως, να παραληφθεί. Αυτό αφορά σε ασθενείς άνω των 70 ετών, οι οποίες έχουν ένα όγκο με διάμετρο μικρότερη των 2 cm και ο οποίος είναι ορμονοεξαρτώμενος. Επιπλέον,θα πρέπει να είναι κανείς σίγουρος ότι έχει αφαιρεθεί ολόκληρος ο όγκος, με αρνητικά όρια.
Στον καρκίνο του μαστού η ακτινοθεραπεία στοχεύει στη καταστροφή των καρκινικών κυττάρων τοπικά, χρησιμοποιώντας ακτινοβολία υψηλής ενέργειας, που παράγεται από ένα ακτινοθεραπευτικό μηχάνημα.
•Μετά από ένα χειρουργείο διατήρησης του μαστού η ακτινοθεραπεία συνίσταται γιαόλους τους ασθενείς
: ακτινοθεραπεία ολόκληρου του μαστού, ακολουθούμενη απόεπιπρόσθετη ακτινοβόληση (ονομάζεται
boost) της περιοχής από την οποία εξαιρέθηκε ο όγκος.
•Η ακτινοθεραπεία μετά τη μαστεκτομή συνιστάται ή θα πρέπει να εξεταστεί για ασθενείς με μεγάλους όγκους και/ή στους οποίους έχουν βρεθεί καρκινικά κύτταρα στους μασχαλιαίους λεμφαδένες. Η ακτινοθεραπεία στοχεύει στο θωρακικό τοίχωμα και μερικές φορές στους γειτονικούς λεμφαδένες. Το πεδίο ακτινοβόλησης επεκτείνεται πάνω από τη κλείδα και πίσω από το στέρνο, αν έχουν βρεθεί καρκινικά κύτταρα στους λεμφαδένες
αυτών των περιοχών.
Η δόση της ακτινοβολίας που λαμβάνεται είναι μεταξύ45 και 50 Grays (Gy). Ένα Gray είναι η μονάδα που χρησιμοποιείται για να μετρηθεί η ποσότη τα της ακτινοβολίας που λαμβάνεται κατά την ακτινοθεραπεία. Αυτή η συνολική δόση χωρίζεται σε κλάσματα. Κάθε κλάσμα χορηγείται κατά τη διάρκεια μίας συνεδρίας ακτινοθεραπείας. Για τον καρκίνο του μαστού, συνήθως,προγραμματίζονται 25 με 28 κλάσματα, αλλά έχει φανεί ότι μια βραχύτερη θεραπεία 16 κλασμάτωνέχει την ίδια αποτελεσματικότητα, χωρίς αυξημένες παρενέργειες. Όταν προγραμματίζεται boost χορηγούνται 10 με 16 Gy επιπλέον, σε κλάσματα των 2Gy. Η θεραπεία δίνεται σε κλάσματα ώστε ναμειωθεί ο κίνδυνος σοβαρών βλαβών σε υγιείς ιστούς,και για να αυξηθεί η πιθανότητα
μακροπρόθεσμου ελέγχου του όγκου.
Έχουν γίνει προσπάθειες να χορηγείται ακτινοθεραπεία κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, ώστε να
μειωθεί η διάρκεια της θεραπείας και ο ασθενείς να μη χρειάζεται να έρθει 16 με 35 φορές στο τμήμα ακτινοθεραπείας. Αυτό ονομάζεται επιταχυνόμενη μερική ακτινοβόληση του μαστού. Η έρευνα αυτή συνεχίζεται, αλλά τα προκαταρκτικά αποτελέσματα δείχνουν ότι αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί
σε περιπτώσεις ασθενών άνω των 50 ετών, με μονήρη όγκο μικρότερο των 3 cm και όρια εκτομής πάνω από 2 mm, χωρίς επέκταση στους λεμφαδένες.
Επιπλέον, ο όγκος πρέπει να έχει συγκεκριμένα ιστολογικά χαρακτηριστικά (μη-λοβιακή ιστολογία, χωρίς ενδοπορικό περιεχόμενο και χωρίς διήθηση στα λεμφαγγεία). Αυτός ο τύπος ακτινοθεραπείας απαιτεί
ειδικά μηχανήματα, και έτσι δεν είναι διαθέσιμη σε πολλά κέντρα, εφόσον είναι ακόμα υπό έρευνα.
Συστηματική Θεραπεία
Ο στόχος της συστηματικής θεραπείας είναι η επίδραση σε καρκινικά κύτταρα τα οποία μπορεί να έχουν φτάσει σε άλλα σημεία του σώματος.
Τα χαρακτηριστικά του όγκου που προκύπτουν από εργαστηριακά αποτελέσματα της βιοψίας και του χειρουργικά εξαιρεθέντος όγκου είναι βασικά για να ληφθεί η απόφαση για το ποια θεραπεία ή ποιος συνδυασμός θεραπειών είναι ο πιο κατάλληλος.
Αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν το μέγεθος του όγκου, τον ιστολογικό τύπο, το βαθμό διαφοροποίησης, τα όρια εκτομής, τον αριθμό των λεμφαδένων που είναι διηθημένοι, τη κατάσταση των ορμονικών υποδοχέων και του HER2, και την υπογραφή πολυγονιδιακής έκφρασης, αν είναι διαθέσιμη. Για μια τεκμηριωμένη
απόφαση που αφορά την επικουρική συστηματική θεραπεία είναι σημαντικοί και οι παράγοντες που αφορούν τον ασθενή: ηλικία, εμμηνοπαυσιακή κατά σταση και συνοδά νοσήματα.
Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ενδεχόμενα οφέλη, τις πιθανές παρενέργειες και τη προτίμηση της ασθενούς.
Υπάρχουν τρεις τύποι συστηματικής θεραπείας: ορμονική θεραπεία, χημειοθεραπεία καιστοχεύουσα HER2 θεραπεία.
Οι όγκοι κατηγοριοποιούνται σε τρείς ομάδες ανάλογαμε τη κατάσταση των ορμονικών τους υποδοχέων: ορμονοεξαρτώμενοι (ER+ και/ή PR+), μη ορμονοεξαρτώμενοι (ER- και PR-) και μια τρίτη ενδιάμεση κατηγορία με αμφίβολη ορμονική ανταπόκριση. Συνήθως η ορμονοθεραπείασταματάει ή επιβραδύνει την ανάπτυξη των ορμονοεξαρτώμενων όγκων γιατί οι όγκοι αυτοί έχουν ανάγκη από ορμόνες για να αναπτυχθούν, αλλά δεν έχο
υν καμιά επίδραση στην ανάπτυξη των μη ορμονοεξαρτώμενων όγκων.
•Ασθενείς με ορμονοεξαρτώμενους όγκους μπορούν να λάβουν είτε μόνο ορμονοθεραπεία
είτε ένα συνδυασμό ορμονοθεραπείας και χημειοθεραπείας .
•Ασθενείς με όγκους αμφίβολης ορμονικής ανταπόκρισης μπορούν να λάβουν συνδυασμό χημειοθεραπείας και ορμονοθεραπείας.
•Ασθενείς με μη ορμονοεξαρτώμενους όγκους πρέπει να λαμβάνουν χημειοθεραπεία, αλλάόχι ορμονοθεραπεία.
Ορμονοθεραπεία
Αυτή η θεραπεία συνίσταται σε μία ή σε συνδυασμό δύο από τις παρακάτω θεραπείες:
•Ένα φάρμακο που ονομάζεται ταμοξιφένη, το οποίο ανταγωνίζεται τη δράση των οιστρογόνων στο μαστό, και είναι δραστικό τόσο σε προεμμηνοπαυσιακές όσο και σεμετεμμηνοπαυσιακές ασθενείς
•Ένα φάρμακο από την οικογένεια των αναστολέων αρωματάσης, όπως αναστροζόλη,εξεμεστάνη ή λετροζόλη, το οποίο αναστέλλει την παραγωγή οιστρογόνων σεμετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες
•Ένα φάρμακο από την οικογένεια των LHRH αγωνιστών,το οποίο μειώνει τα επίπεδαοιστρογόνων στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες
•Ωοθηκεκτομή- η αφαίρεση των ωοθηκών στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες
Η επιλογή της ορμονοθεραπείας βασίζεται στην εμμηνοπαυσιακή κατάσταση της ασθενούς.
Σε ασθενείς στις οποίες η εμμηνόπαυση δεν έχει ξεκινήσει ακόμα (προεμμηνοπαυσιακές ασθενείς),η ταμοξιφένη, μόνη, για 5 χρόνια, ή σε συνδυασμό με αμφοτερόπλευρη ωοθηκεκτομή ή έναανάλογο LHRΗ συν ταμοξιφένη για 5 χρόνια, είναι οι συνηθισμένες θεραπείες. Η ταμοξιφένη δεν πρέπει να χορηγείται παράλληλα με τη χημειοθεραπεία
Για ασθενείς μετά την εμμηνόπαυση (μετεμμηνοπαυσιακές ασθενείς), προτιμώνται οι αναστολείς αρωματάσης για 5 χρόνια (σε γυναίκες με μεγαλύτερορίσκο), αλλά σε ασθενείς που θεραπεύονται με ταμοξιφένη, θα μπορούσε να επιλεγεί αλλαγή μετά από 2-3 χρόνια σε ένα αναστολέα αρωματάσης για 2-3 χρόνια. Οι ασθενείς που είναι υπ ό θεραπεία με αναστολέα αρωματάσης έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης οστεοπόρωσης. Αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί με ταυτόχρονη λήψη ασβεστίου και βιταμίνης D. Για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης είναι διαθέσιμες και άλλες εξετάσεις, όπως η μέτρηση οστικής πυκνότητας και θεραπείες, όπως τα διφωσφονικά.
Η ταμοξιφένη αυξάνει λίγο τον κίνδυνο ανάπτυξης θρόμβων και θα πρέπει να διακόπτεται σε περίπτωση χειρουργικής επέμβασης. Διπλασιάζει, επίσης, τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του ενδομητρίου (έναν καρκίνο της μήτρας).
Χημειοθεραπεία
Η χημειοθεραπεία για τον πρώιμο καρκίνο του μαστού συνίσταται στον συνδυασμό δύο ή τριών αντικαρκινικών φαρμάκων, τα οποία χορηγούνται βάσει ενός ακριβούς πρωτοκόλλου. Για τον καρκίνο του μαστού, η θεραπεία δίνεται, συνήθως, σε 4 με 8 κύκλους, ένας κύκλος αφορά στη χρονική περίοδο 2 με 4 εβδομάδων και τα φάρμακα χορηγούνται σε συγκεκριμένη δόση, διάρκεια και σειρά, περιλαμβανομένης και μιας περιόδου ανάπα υσης πριν την έναρξη του επόμενου κύκλου. Δεν είναι σαφές ποιος συνδυασμός φαρμάκων είναι ο καλύτερος, αλλά συνιστάται να περιλαμβάνει δοξορουμπικίνη ή επιρουμπικίνη, τα οποία είναι αν τικαρκινικά φάρμακα από την οικογένεια των ανθρακυκλινών. Πριν από τη θεραπεία με ανθρακυκλίνες είναι σημαντικός ο έλεγχος της
καρδιακής λειτουργίας. Παρόλ’ αυτά, έχει φανεί ότι είναι αποτελεσματικά και σχήματα χωρίςανθρακυκλίνη, για παράδειγμα ο συνδυασμός δοσιταξέλης και κυκλοφωσφαμίδης. Συνήθως οι θεραπείας ονοματίζονται με ακρωνύμια, χρησιμοποιώντας το πρώτο γράμμα του κάθε φαρμάκου(πχ FEC, το οποίο αποτελείται από το συνδυασμό τωνFluorouracil, Epirubicin καιCyclophosphamide). Για ευπαθείς ή ηλικιωμένους ασθενείς μπορεί να θεωρηθεί πιο κατάλληλο το σχήμα CMF (Cyclophosphamide, Methotrexate και Fluorouracil).
Μια άλλη επιλογή, ειδικά για ασθενείς των οποίων τα καρκινικά κύτταρα έχουν επεκταθεί στους
λεμφαδένες, είναι ο συνδυασμός μίας ανθρακυκλίνης (doxorubicin ή epirubicin) με μια ταξάνη(paclitaxel), τα οποία είναι προτιμότερο να χορηγούνται διαδοχικά και όχι σε συνδυασμό.
HER2*-στοχεύουσα θεραπεία
Οι HER2-στοχεύουσες συστηματικές θεραπείες χρησιμοποιούνται για τούς HER2 θετικούς καρκίνους, πχ όταν το αποτέλεσμα των εργαστηριακώνεξετάσεων είναι “3+” κατά IHC ή “θετικά”κατά FISH ή CISH. Η τραστουζουμάμπη είναι ένα αποτελεσματικό φάρμακο για ασθενείς με HER2 θετικούς όγκους, ανεξάρτητα από το μέγεθος του όγκου και τη κατάσταση των ορμονικών τουυποδοχέων. Στις μελέτες που έχουν γίνει για να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα της τραστουζουμάμπης σαν επικουρική θεραπεία, η τραστουζουμάμπη χορηγείτο πάντα σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία. Δεν είναι σαφές αν είναι αποτελεσματική η επικουρική χρήση της τραστουζουμάμπης χωρίς χημειοθεραπεία
Η καθιερωμένη διάρκεια επικουρικής θεραπείας με τραστουζουμάμπη είναι 1 χρόνος. Εκκρεμούν
ακόμα τα αποτελέσματα μελετών που συγκρίνουν τη καθιερωμένη διάρκεια θεραπείας με
μικρότερης ή μεγαλύτερης διάρκειας.
Η τραστουζουμάμπη μπορεί να χορηγηθεί μαζί με πακλιταξέλη ή καρβοπλατίνη, αλλά δεν πρέπει
να δίνεται μαζί με δοξυρουμπικίνη ή επιρουμπικίνη. Τα τελευταία δύο φάρμακα όπως και η
τραστουζουμάμπη είναι καρδιοτοξικά. Η τραστουζουμάμπη δεν χορηγείται σε ασθενείς που έχουν
επηρεασμένη καρδιακή λειτουργία. Αν υπάρχουν αμφιβολίες για τη καρδιακή λειτουργία, αυτή θα
πρέπει να εκτιμάται πριν από την έναρξη θεραπείας με τραστουζουμάμπη
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΜΒΑΚΑΣ MD PhD 
